Dominik Górski – zasada pomocniczości

Tekstem Przemka Kowalewskiego „Stany Zjednoczone Europy? Tak!” rozpoczęliśmy w Monitorze Szczecińskim dyskusje o przyszłości Europy i Unii Europejskiej. https://monitorszczecinski.pl/stany-zjednoczone-europy-tak/ Działania rządu PiS, wypowiedzi posła Janusza Kowalskiego, Zbigniewa Ziobry czy konflikt Polski z Unią Europejską na wielu polach, skłania nas do dyskusji o przyszłości UE. Jeśli dodamy do tego priorytety nowego rządu Niemiec to jesteśmy przekonani, że powinniśmy wrócić do zredefiniowania fundamentów Unii Europejskiej i kierunków jej rozwoju. Zaprosiliśmy do wyrażenia swoich uwag kilka osób, zachęcamy też Państwa do włączenia się do dyskusji. Poniżej głos Dominika Górskiego:

Zgadzając się generalnie z treścią artykułu, mogę jedynie zauważyć, że używane określenia na formę instytucjonalizacji procesów politycznych zachodzących w Europie (Wspólnota Węgla i Stali, Unia Europejska, Stany Zjednoczone Europy, Federalne Państwo Europejskie), chociaż wywołują różne skojarzenia, są wtórne w stosunku do istoty procesu, którą jest stopień postępującej INTEGRACJI państw i społeczeństw Europy.

Może też dyskusję prowadzić na boczny tor, zamiast ogniskować ją na meritum. Tym zaś powinno być przestrzeganie by integracja była prowadzona w oparciu o ZASADĘ POMOCNICZOŚCI, która jest kanonem demokracji i także nauki społecznej Kościoła Katolickiego.

Należałoby więc jedynie zabiegać, by proces integracji europejskiej przebiegał zgodnie z tą zasadą. Warto, by o tym przypominać zwłaszcza europejskim ugrupowaniom prawicowym, które tak często powołują się na demokrację lub Kościół, albo na jedno i drugie.

Dominik Górski

————————–

Dominik Górski Ukończył w 1973 studia na Wydziale Rolniczym Akademii Rolniczej w Szczecinie. Do 1988 był pracownikiem instytutów naukowych zajmujących się uprawą roślin. W 1980 wstąpił do „Solidarności”, był członkiem komisji uczelnianej i regionalnej komisji wyborczej. Po wprowadzeniu stanu wojennego organizował pomoc dla ukrywających się działaczy opozycji, zajmował się redakcją drugoobiegowego biuletynu „Z podziemia”. W 1989 był wśród założycieli lokalnego Obywatelskiego Komitetu Porozumiewawczego Ziemi Szczecińskiej, pracował w spółce prawa handlowego. Pełnił funkcję pełnomocnika wojewody, a w latach 1990–1991 członka zarządu miasta Szczecina. Od 1990 do 2002 był radnym miejskim, w III kadencji zajmował stanowisko przewodniczącego Rady Miasta. Należał do Unii Wolności. Od 1991 pełnił funkcję dyrektora Centrum Szkoleniowego Fundacji Rozwoju Demokracji Lokalnej. Był też prezesem zarządu FRDL. W 1998 został konsulem honorowym Królestwa Szwecji w Szczecinie.