W historii Nagrody Sacharowa są drugą organizacją nominowaną za przeciwstawianie się władzy w kraju członkowskim Unii Europejskiej. Jak podał portal oko.press wcześniej (2000 r.) wyróżnienie to otrzymała hiszpańska inicjatywa ¡Basta Ya!, walcząca z terroryzmem i przemocą polityczną w Kraju Basków. Do nagrody przyznawanej przez Parlament Europejski nominowani zostali w 2020 r. twórcy „Atlasu Nienawiści”.
„Wciąż nie możemy w to uwierzyć – napisali na swoim facebook’owym profilu twórcy „Atlasu Nienawiści” – To wyraz solidarności ze wszystkimi osobami w Polsce protestującymi na różne sposoby przeciwko partyjno-państwowej nagonce na osoby LGBTQ, której ekstremalnym przejawem są strefy anty-LGBT”.
Jak już informowaliśmy (https://monitorszczecinski.pl/atlas-nienawisci-do-sadu-ordo-iuris-przeciw-kph/ ) w listopadzie 2019 r. Kuba Gawron, Paulina Pająk i Paweł Parenta stworzyli interaktywną mapę Polski, na której zaznaczono samorządy, w których przyjęto, odrzucono lub prowadzone są prace nad uchwaleniem „deklaracji anty-LGBT”. Aktywiści stworzyli ją na podstawie danych zamieszczanych w BIP-ach oraz dokumentów, które pozyskali wnioskując o informacje publiczne. W listopadzie 2019 r. „Atlas Nienawiści” zaprezentowany został w budynku Parlamentu Europejskiego. Mapa dyskryminacyjnych uchwał jest stale modyfikowana i aktualizowana.
„Deklaracje anty-LGBT” spotkały się ze stanowczą rekcją organizacji europejskich. W grudniu 2019 r. Parlament Europejski przyjął uchwałę potępiającą te uchwały polskich samorządów, w lutym 2020 r. potępiła je Komisja Europejska. W lipcu br. sześć polskich gmin, w których przyjęto uchwały o „strefach wolnych od LGBT” otrzymało informację o wstrzymaniu europejskich funduszy w ramach programu partnerstwa miast. Kilkanaście dni temu norweskie MSZ poinformowało o cofnięciu gminom, w których przyjęto homofobiczne uchwały, wsparcia ze środków Funduszy Norweskich. „Budujmy Unię równości, gdzie wszyscy mogą być tym, kim naprawdę są. Bycie sobą to nie ideologia, ale tożsamość. Nikt nie może nikomu tego zabrać. Strefy wolne od LGBT to strefy wolne od wartości humanistycznych i nie ma dla nich miejsca w naszej Unii” – powiedziała kilka dni temu Ursula von der Leyen, szefowa Komisji Europejskiej.
Obecnie twórcy „Atlasu Nienawiści” gromadzą informacje na temat zbiórek podpisów za projektem ustawy „Stop LGBT” zakazującym marszów równości, a organizowanych przy udziale m.in. Kościoła. Jak dotąd doliczyli się 219 parafii, choć może być ich nawet kilkaset. Województwo Zachodniopomorskie jest reprezentowane przez pięć parafii:
- Wniebowzięcia NMP w Nowogardzie
- Niepokalanego Serca NMP–Szczecin Stołczyn
- Św. Krzyża w Szczecinie (ul. Wieniawskiego)
- Matki Bożej Jasnogórskiej w Szczecinie (ul. Orawska)
- Bazylika Archikatedralna pw. św. Jakuba Apostoła
Zbiórka danych prowadzona jest do końca października. Aktualizowana na bieżąco mapa publikowane jest na stornie internetowej https://www.google.com/maps/d/u/0/viewer?hl=pl&mid=16Q2WTMO2WrNfLr4ghD0YXjzD075eR4M-&ll=51.55527665680599%2C18.827580499999986&z=7
Nominację dla twórców „Atlasu nienawiści” podpisało 43 europarlamentarzystek i europarlamentarzystów.
Do Nagrody Sacharowa za 2020 rok nominowani zostali również:
• Opozycja demokratyczna na Białorusi reprezentowana przez Radę Koordynacyjną , inicjatywy odważnych kobiet (m.in. główna kandydat opozycji Sviatlana Tsikhanouskaya, laureatka Nagrody Nobla Swietłana Aleksijewicz, muzyk i działaczka polityczna Maryia Kalesnikava) a także politycy i przedstawiciele społeczeństwa obywatelskiego (m.in. bloger wideo i więzień polityczny Siarhei Tsikhanouski, Ales Bialiatski – założyciel białoruskiej organizacji praw człowieka Wiasna, Stsiapan Putsila – założyciel kanału Telegram NEXTA czy Mikola Statkiewicz – więzień polityczny i kandydat na prezydenta w wyborach w 2010 roku)
• Arcybiskup Mosulu biskup Najeeb Moussa Michaeel. Kiedy Państwo Islamskie przybyło do Mosulu w sierpniu 2014 r. abp. Najeeb Moussa Michaeel zapewnił ewakuację chrześcijan, Syryjczyków i Chaldejczyków do irackiego Kurdystanu i zabezpieczył ponad 800 historycznych rękopisów z okresu od XIII do XIX wieku. Te rękopisy zostały później zdigitalizowane i wystawione we Francji i Włoszech. Od 1990 r. Przyczynił się do zabezpieczenia 8 000 kolejnych rękopisów i 35 000 dokumentów Kościoła wschodniego.
• Guapinol działacze ochrony środowiska z Guapinol – (Porfirio Sorto Cedillo José Avelino Cedillo, Orbin naun Hernandez, Kevin Alejandro Romero, Arnold Javier Aleman, Ever Alexander Cedillo Daniel Marquez i Jeremías Martínez Díaz), członkowie Komitetu Miejskiego obrony wspólnej i Dóbr Publicznych Tocoa. Są więzieni za udział w pokojowym obozie protestacyjnym przeciwko firmie górniczej, której działalność doprowadziła do skażenia rzek Guapinol i San Pedro. Podczas gdy inni więźniowie zostali uwolnieni, obrońcy Guapinolu nadal są zatrzymani, a prokuratura nie przedstawiła żadnych solidnych dowodów uzasadniających to przedłużające się zatrzymanie
• Berta Cáceres – zamordowana w marcu 2016 r. ekolożka i działaczką na rzecz praw do ziemi z rdzennej społeczności Lenka w Hondurasie. Była współzałożycielką Rady Ludności Rdzennej Hondurasu (COPINH). Przez ponad dwie dekady walczyła z przejmowaniem ziemi, nielegalnym wyrębem i megaprojektami. W 2015 roku otrzymała nagrodę Goldman Environmental Award
Nagroda im. Sacharowa – we wrześniu każdego roku posłowie do PE mogą zgłaszać kandydatów do nagrody im. Sacharowa. Każdy kandydat musi mieć poparcie co najmniej 40 posłów do Parlamentu Europejskiego, a każdy poseł może wspierać tylko jednego nominowanego. Podpisane nominacje wraz z potwierdzającymi dowodami są następnie oceniane na wspólnym posiedzeniu Komisji Spraw Zagranicznych (AFET), Podkomisji Praw Człowieka (DROI) i Komisji Rozwoju (DEVE). Krótka lista trzech kandydatów jest sporządzana w drodze głosowania przez komisje AFET i DEVE, a następnie przekazywana Konferencji Przewodniczących do ostatecznego głosowania. Zwycięzca jest zwykle ogłaszany w październiku, a ceremonia wręczenia nagród odbywa się w grudniu na posiedzeniu plenarnym w Strasburgu
Andriej Dmitriewicz Sacharow (1921-1989) – rosyjski fizyk, laureat Pokojowej Nagrody Nobla (1975). Znany jako ojciec radzieckiej bomby wodorowej. Zaniepokojony konsekwencjami, jakie jego praca miała dla przyszłości ludzkości, starał się zwiększyć świadomość zagrożeń związanych z wyścigiem zbrojeń nuklearnych. Jego wysiłki okazały się częściowo udane wraz z podpisaniem traktatu o zakazie prób jądrowych z 1963 roku.
W ZSRR Sacharow był postrzegany jako wywrotowy dysydent. W 1970 roku założył komisję do obrony praw człowieka i ofiar procesów politycznych. Nie tylko dążył do uwolnienia dysydentów w swoim kraju, ale stał się jednym z najodważniejszych krytyków reżimu, ucieleśniając krucjatę przeciwko negowaniu praw podstawowych. W 1975 r. W uznaniu jego wysiłków otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla.
Andriej Sacharow został zesłany do Gorkiego przez władze sowieckie w celu ograniczenia kontaktów z cudzoziemcami. Tam dowiedział się, że Parlament Europejski zamierza stworzyć nagrodę za wolność myśli, która nosiłaby jego imię. Z wygnania wysłał wiadomość do Parlamentu Europejskiego w 1987 r., Wyrażając zgodę na nadanie nagrody jego nazwiska i mówiąc, jak bardzo się wzruszył. Słusznie uznał tę nagrodę za zachętę dla wszystkich, którzy tak jak on zaangażowali się w obronę praw człowieka.
Opr. Rafał Jesswein.
Fot. Rafał Jesswein
Źródło: Parlament Europejski, oko.press, Facebook.
