Polska to taki piękny kraj. Skały Tatr, fale bijące o klify na Wolinie,
żubry w Białowieży. Ale to nie ta ziemia, te rzeki i te puszcze wsadziły
Margot do paki. Więc nie tej Polsce ona pokazuje faka.
Polska to taka piękna kultura i historia. Ale to nie astrolabium Kopernika, to nie izotopy Skłodowskiej, nie wiersze Norwida ani obrazy Beksińskiego wsadziły Margot do paki. To nie im ona pisze „hóiu”.
Polska to 38 milionów ludzi, z których zdecydowanej większości nie obchodzi to, a części wręcz podoba się to, że Margot od lat była nazywana zarazą, dewiacją, pedofilką i wrogiem.
Którzy nie czuli potrzeby zabrania głosu, gdy Margot, Kornelię, Alicję, mnie i nam podobne osoby wyzywano od lewackich ścierw, kurewskich lezb i śpiewano nam, tęczowe śmiecie, do domu nie dojedziecie. Nie oburzali się, że robiące to osoby klną i mają na koszulkach orły, biało czerwone flagi i
powstańcze kotwice i napis Polska.
Którzy milczeli, kiedy zmieniano słowa w czyn, rzucając w nas kamienie, montując na nas bomby, kopiąc i goniąc z bejsbolami, tak że zamiast domu rzeczywiście był szpital. A jeśli otworzyli usta, to zaczynali od „ale, bo wy”.
Których nie obchodziło, że Milo skoczyła z mostu, bo zawetowano pewną
ustawę; że Wiktor skoczył pod metro, bo wolał to niż wrócić do szkoły
lub państwowego szpitala.
Polska to 30 mln wyborców, z których 10mln nie chciało się wstać sprzed
telewizora i przejść do komisji. A kolejne 10 mln zagłosowało na gościa, który powiedział, że Margot nie jest człowiekiem; gościa, który zabił Milo swoim wetem, który nie reagował, gdy Polacy z napisem Polska na koszulkach bili Polki i Polaków krzycząc im, „Tu jest Polska nie Bruksela, tu się zboczeń nie popiera. Spierdalać do Holandii ruchać się z kozą”. Co więcej, część z nich głosowała na tego gościa właśnie dlatego. A druga część zakreśliła kwadrat przy jego nazwisku, bo jemu przypisują własne korzyści; i zrobili to pomimo świadomości że ceną za to jest czyjeś cierpienie.
To ta Polska pałowała ludzi na Krakowskim Przedmieściu, to ona wsadzała
im ręce do majtek na komendach, to ona pokazała, że jeśli podniesiesz
rękę – uzbrojoną tylko w tęczową flagę – na władzę, to władza – uzbrojona w pałki, paralizatory, paragrafy, machinę propagandy i wszystkie podatnicze pieniądze – ci tę rękę odrąbie.
Wszyscy, nawet uczestnicy tej wojny po dobrej stronie: jeśli jesteście gdzieś na tyłach, może zawozicie grochówkę i amunicję na front, może szyjecie
rany, wpinacie szpilki w mapę, a może wystarcza wam świadomość, że nie
wspieracie Imperium by czuć się z sobą dobrze – wszyscy, którzy nie
siedzicie w okopach na pierwszej linii, którym nad głowami nie wybuchają
szrapnele – nie macie prawa jej sądzić.
To ona siedziała w pierdlu, nie wy.
Monika Tichy
