Polska wolność ma swoje źródła również w Szczecinie. Postacie wspólnie tworzące napis „Szczecin 1988” to główny motyw muralu, który jest hołdem dla wszystkich uczestników wydarzeń sierpniowych. Mural zamontowany został na specjalnym stelażu na Placu Solidarności. Będzie można go oglądać do 6 września. Wkrótce jego boki wzbogacą się o nazwiska uczestników strajków – Chcemy wyeksponować te osoby dla historii i świadomości mieszkańców Pomorza Zachodniego. Ich ówczesne decyzje, niezmiernie trudne i ryzykowne, okazały się krokiem do polskiej wolności.
Warto pamiętać, że Szczecin ma swój ważny wkład w najnowszą historię Polski – mówi marszałek Olgierd Geblewicz. Mural nawiązuje stylistycznie do sztuki szablonowej towarzyszącej protestom społecznym w latach 80-tych. Artyści, tworząc malowidło wybrali punkt widzenia – uczestnika lub obserwatora – zwróconego w tym samym kierunku co robotnicy, zrewoltowany tłum. Nie widzimy twarzy uczestników. W ten sposób pojedynczy ludzie stają się jednym podmiotem zbiorowym. To dzieło Michała Banasika i Marcina Papisa, studenta i absolwenta prowadzonej przez dr. hab. Mariusza Warasa Pracowni Street-Artu na Wydziale Malarstwa i Nowych Mediów w Akademii Sztuki w Szczecinie. – Przedstawiliśmy uczestników strajków, tych znanych z nazwiska, i tych anonimowych – razem złączonych wspólnym pragnieniem odzyskania niepodległości i sprzeciwem wobec autorytarnej władzy – tłumaczą artyści. Od maja do września pod hasłem „Szczecin ’88. Tu zaczęła się wolność” odbywają się wydarzenia upamiętniające Sierpień ’88, organizowane przez Marszałka Województwa Zachodniopomorskiego we współpracy z instytucjami: Muzeum Narodowym w Szczecinie, Teatrem Polskim w Szczecinie i Operą na Zamku w Szczecinie.
Od 17 sierpnia do 3 września 1988 r. w Szczecinie strajkowali pracownicy szczecińskiego portu, zajezdni tramwajowych i autobusowych, a także Zakładów Budownictwa Kolejowego. Mimo podejmowanych prób ze strony opozycji nie udało się doprowadzić do wybuchu strajku w Stoczni Szczecińskiej im. A. Warskiego. W kościele oo. jezuitów przy u. Pocztowej zbierano dla strajkujących leki i żywność. Akcję informacyjną o strajku prowadziły w mieście środowiska tzw. młodej opozycji, z organizacją Wolność i Pokój na czele. Żywność dla strajkujących dostarczali rolnicy z regionu. Strajki sierpnia 1988 były najdłuższymi w powojennej historii Szczecina – trwały 18 dni. Według części działaczy opozycji należały do jednych z najbardziej traumatycznych przeżyć w okresie PRL na Pomorzu Zachodnim. Podczas strajku doszło do blokady portu przez ZOMO, pacyfikacji przez ZOMO zajezdni tramwajowej, kilkukrotnie do basenów portowych wpływały okręty desantowe Marynarki Wojennej. W pozostałych regionach kraju strajki wybuchły na Wybrzeżu i w śląskich kopalniach. Pod koniec sierpnia ówczesna władza zgodziła się na podjęcie rozmów z opozycją. Po kilku miesiącach zaczęły się obrady okrągłego stołu, a potem odbyły się wybory do Sejmu kontraktowego, które tak naprawdę zakończyły się wielkim zwycięstwem „Solidarności”. Po nich Polska zaczęła się zmieniać
