Zza bramy klasztoru – Szczecin
Wygląda na to, że święta Bożego Narodzenia w tym roku będą inne. Dla wielu po prostu w zamknięciu. Te święta, które w naszej tradycji są rodzinne, będą w izolacji.
I przypomniałem sobie trzy teksty, trzy różne osoby, które też w izolacji – zamknięciu spędzały ten czas.
Vaclav Havel w swoich „Listach więziennych” pisał do żony Olgi 21 grudnia 1980 roku. „..jak to właściwie jest z egzystencją człowieka z punktu widzenia czasu i przestrzeni”. Pomyślałem o tym czasie, teraz niezwykłym – pandemia, i czasie niezwykłym – Boże Narodzenie. A przestrzeń, wydaje się, że oswojona, bo domowa. Ale często mała, zamknięta i ten brak kontaktu z innymi. Tego, żadne podpórki – Internet, telefon – nie zastąpią.
Kardynał Stefan Wyszyński w swoich „Zapiskach więziennych” notuje w Prudniku, 23 grudnia 1954 roku: „Wręczono mi dziś list od Ojca i siostry oraz brata. Przesłano mi duży karton świątecznych darów z domu i opłatki wigilijne”. Małe, drobne prezenty, wyrazy pamięci. Sam gdy je dostaję jestem wzruszony jak dziecko, które cieszy się z choinkowych darów. Każdy lubi dostawać prezenty. Wkładajmy w obdarowywanie innych całe swoje serce.
Yves Congar, dominikanin, jeden z największych umysłów Kościoła katolickiego w drugiej połowie XX wieku. Zepchnięty na wygnanie, z zakazem nauczania. W swoim dzienniku – książce „Teolog na wygnaniu” pisze: „Mam ontologiczną potrzebę kochania i bycia kochanym. Trwać w komunii z braćmi. Jakie ujście dać tej potrzebie ? (…) I kiedy znów spotkam tych, których kocham, kiedy przestanę wreszcie być ekskomunikowanym z tego wszystkiego, co może mnie uczynić szczęśliwym?
Dobrze wiem, że są pewne rzeczy transcendentne, których nic i nikt nie może mi zabrać. Tak, wiem. Ale to nie wystarcza”.
Musimy przekraczać ten pesymizm Congara. Ale też stale odnajdywać „rzeczy transcendentne”. I pamiętać, że sens tych świąt jest w tym, że „Słowo stało się Ciałem i zamieszkało między nami”.
Tomasz Dostatni OP
