Chcę się podzielić z Wami historią, którą wcześniej nie opowiadałem, bo nie sądziłem, że może być ważna. Ale w świetle tego, co dzieje się wokół naszych narodowych pomników, Jana Pawła II i kard. Stanisława Dziwisza, rzuca pewne światło na ich relację.
Historię opowiadał mi jeden z moich profesorowi filozofii, gdy byłem studentem w Krakowie. Ów profesor był też dobrym przyjacielem Jana Pawła II. Tak, jak zresztą duża część krakowskiej inteligencji zgromadzonej wokół „Tygodnika Powszechnego” i „Znaku”.
Mój Profesor opowiadał, że z całym środowiskiem został zaproszony przez Jana Pawła II do Rzymu. To był czas, gdy w Polsce toczył się ostry spór o antysemityzm w Kościele. Profesor postanowił wykorzystać to prywatne spotkanie i wręczyć Janowi Pawłowi II list, w którym opisał sytuację polskiego Kościoła. A przede wszystkim opisał to, że toleruje on antysemitów w sutannach.
I teraz sedno sprawy: pamiętam z jakim zdziwieniem i żalem opowiadał o tym, jak wręczył ten długi list papieżowi Wojtyle, a ten oddał go natychmiast w ręce swojego sekretarza, ks. Stanisława Dziwisza. Jeszcze w obecności Profesora.
Piszę dziś o tym, bo ta sytuacja, którą zasłyszałem jako student i młody dziennikarz pokazuje relacje między księdzem Dziwiszem, osobistym sekretarzem Jana Pawła II, a ówczesnym biskupem Rzymu, Karolem Wojtyłą…
Jarosław Makowski
