Zza Bramy Klasztoru – Szczecin.
Pierwszy dzień Judaizmu w Kościele katolickim w Polsce odbył się 17 stycznia 1998 roku. Jego istota spoczywa w tym, abyśmy my, katolicy, poznali judaizm, tzn. „religię Żydów, niosących wiarę Abrahama, Prawo Mojżesza oraz nauczanie Proroków”.
W polskim kontekście historycznym prawie 1000-letniej koegzystencji „pod wspólnym niebem” Polaków i Żydów, po dramatycznym doświadczeniu holokaustu ma to szczególne znaczenie.
Ksiądz Romuald Jakub Weksler-Waszkinel w 1998 roku, w pierwszy Dzień Judaizmu, przypomniał słowa Jana Pawła II: „…Lud Patriarchów, Mojżesza i Proroków, dziedzictwo wiary Abrahama…Ten naród żył z nami przez pokolenia, ramię w ramię na tej ziemi, która stała się jakby nową ojczyzną jego rozproszenia. Temu narodowi zadano straszliwą śmierć w milionach jego synów i córek. Naprzód napiętnowano ich szczególnym piętnem. Potem zepchnięto do getta w osobnych dzielnicach. Potem wywożono do komór gazowych, zadając śmierć tylko za to, że byli dziećmi tego narodu. Mordercy czynili to na naszej ziemi – może po to, by ją zhańbić. Nie można zhańbić ziemi śmiercią niewinnych ofiar. Przez taką śmierć ziemia staje się świętą relikwią”.
To myślenie leży u podstaw Dni Judaizmu. Dziś jest on również obchodzony w kościele włoskim i austriackim. U nas ten dzień 17 stycznia zawsze poprzedza Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan, czyli Tydzień Ekumeniczny.
Zapraszam tego dnia do szczecińskich dominikanów, gdzie od lat Dzień Judaizmu jest obchodzony. Także w kontekście ekumenicznym.
Tomasz Dostatni OP
